Dit is mijn hardloop wederopkrabbeling na de zwangerschap en bevalling van een eigenwijs, lichtelijk gefrustreerde moeder die zo graag wil!
Hardlopen na zwangerschap valt niet mee. Dit artikel kan je zeker inspireren om weer te gaan hardlopen na zwangerschap!
Hardlopen na zwangerschap
Ik, getrouwd, hoewel ik ook prima door zou kunnen gaan voor alleenstaande moeder (maar dan wel gewoon met de was en het huishouden van de man des huizes), moeder van 2 kinderen (2,5 jaar en 4 maanden), en een ontzettende grote bewegingsdrang (niet te verwarren met ADHD). Aantal jaar geleden nog fanatieke hockeyer, sinds de komst van mijn zoon, overgegaan naar bootcamp. Prima alternatief. Tijdens mijn tweede zwangerschap was zonder verdere training, de 10 km geen enkel probleem, ging ik tot ruim 6 maanden moeiteloos door met de extreem bootcamp. Totdat…
Hardloopleven na de bevalling
Je gaat bevallen… 9 maanden op… 9 maanden af… Yeah, right! Dat moet sneller kunnen. Week twee na de bevalling… we kijken toch stiekem even of we al ‘iets’ kunnen (en met iets zat in mijn gedachte paar km lekker hobbelen, je bent eigenwijs of niet). Zoon op z’n fiets, ik er naast… Pffffffff, na 20 meter hield ik ’t toch maar voor gezien. Ze hebben gelijk; ‘iets’ te snel. Met week 4 denk ik: Wat de rest van vrouwelijk Nederland vanaf week 6 weer mag oppakken, zou mij toch in week 4 weer moeten lukken, hardlopen. (Ik zei het toch… eigenwijs.)
Week 4 en we starten
We gaan een ‘rondje’ doen, kijken hoever we komen. Er moet toch iets van die conditie over gebleven zijn? Ik ben er immers nog geen 4 maanden uit geweest. Ik begin lekker enthousiast, tempo is ‘oke’ en ik denk nog… ‘Nou… dat valt even mee!’. Totdat ik 500 meter verder was, ik voel mijn tempo zakken, mijn linker been, die vanaf begin al een beetje zwabbert, zwabbert nog een beetje meer, maar we zullen dit rondje afmaken (eigenwijs I know). Hoe ik het gedaan heb… geen idee, maar het werd een rondje van 3 km in 20 minuten. Een hele prestatie volgens anderen, voor mij één en al frustratie!
We gaan door!
Week 4, 1 dag verder. We gaan weer meedoen met de bootcamp. De warming Up gaat nog wel. Grotendeels ook omdat ik niet of maar voor de helft mee doe. En eigenlijk is dat de conclusie ook van de rest van de bootcamp, stond er bij en ik keek er naar. 200-300 Meter rennen en dan wil je natuurlijk onder doen bij de rest, dus HUP tandje erbij… Stukken waar ik voorheen, ‘een sprintje deed’, red ik nu niet eens joggend. Een en al frustratie, frustratie en nog eens frustratie. Maar opgeven doe ik zelden (iets met eigenwijs) en dus gaan we door!
Frustratie
Week 5. We bootcampen nog steeds (de basic variant, ook aan mijn eigenwijsheid zit een max). Rennen is een groot drama. Steeds een paar honderd meter en dan hang ik alweer hijgend aan een hek. Waar is die conditie gebleven? Waar ik voor heen een +8 had voor mijn conditie overdrijf ik niet als ik nu een -12 heb. Frusterend! En hoe lief en goed bedoeld alle opmerkingen ook; geef jezelf de tijd, geef je lichaam de tijd, het komt wel weer, 9 maanden op en 9 maanden af… Ik ben toch menig keer met tranen in mijn ogen thuis gekomen. Ik wil zo graag weer, rennen, moe maar voldaan zijn, conditie hebben, afvallen.
‘Groen licht’
Week 6, nacontrole bij de verloskundige en tevens het moment dat we ‘legaal’ weer mogen hardlopen na zwangerschap. Terloops vraagt ze even of ik al weer wat gedaan heb, ai… uhhh ‘ja, ik ben vanaf week 4 weer begonnen…’ Afwachtend van haar reactie kijk ik haar toch enigszins nerveus aan. Ze begint te lachen en ‘had al zo’n vermoeden, zolang ik mijn lichaam maar in de gaten hou’. En met dit groene licht, trek ik aan het einde van de dag enthousiast mijn hardloopspullen aan en ga!
We doen weer een rondje
Waar ik twee weken eerder na drie honderd meter mijn lichaam voelde verslappen, gebeurde dat nu pas na ongeveer 1 km. HOERA! Zou je denken… Het voelde voor mij als een grote deceptie. Het komt nooit meer goed! Het rondje wat twee weken eerder nog 3 km was, werd nu 5 km in bijna 40 minuten. 40? Daar deed ik 9 maanden eerder bijna 10 km in… Maar ondanks dat ik het gevoel had dat het ‘nooit meer’ goed zou komen, ik nog veel meer uit mezelf wil halen (en snel) en mijn frustratielevel nog steeds skyhigh is, was daar ook een klein beetje trots. Zes weken geleden zette ik een prachtdochter op de wereld en nu ren ik de 5 km! Tijd boeit niet.
De weken die volgen
Mijn dochter is nu 4 maanden. Ik ging en ik ga door. We gaan 3 (soms 4 keer) naar de bootcamp, proberen zelf ook nog met regelmaat een rondje te pakken. En langzaam, maar per week iets sneller, lijkt mijn conditie weer enigszins terug te keren. Ik ben er nog niet. Ik loop nog niet zo ver en hard als ik zou willen maar de motivatie is groot en aan doorzettingsvermogen kom ik zeker niet te kort. Zou ik de 10 alweer halen… dat denk ik niet, maar twee weken geleden tijdens een rondje ‘beasten’ liepen we er ongemerkt toch ruim 7 en had ik echt nog wel even door gekund.
Negen maanden
Negen maanden op, negen maanden af. Nou… voor mij niet! Als mijn dochter 9 maanden is, doe ik mee met de Mudmasters obstacle run van 18 km! Dat gaat mij lukken, zeker weten! Sporthorloge in de bestelling, en met dat ding hoop ik een betere training te kunnen neerzetten en mooie prestaties te kunnen maken. Mijn doel? Ik ga voor de marathon! Ooit… Want wijsheid komt met de kinderen, niet met de jaren, ben ik achter gekomen.
Groet, Linda
Na mijn bevalling op 22 februari ga ik op 25 september in Disneyland Parijs mijn eerste halve marathon lopen! Deze blog beschrijft mijn weg naar deze Magical trip en ooit wil ik gaan hardlopen met mijn kind.
Zwanger en je opgeven voor een HM
24 juni vorig jaar wordt er bekend gemaakt dat in Disneyland Parijs dit jaar voor het eerst een halve marathon zal worden. gehouden. En wat wil je dan Als Disney fan en hardloper… Meedoen! Zo’n mooie race kan ik niet laten schieten en staat dan ook meteen op mijn wensenlijstje. Verdere details zijn dan nog niet bekend maar dat maakt niet uit. Ik heb in mijn hoofd al besloten dat ik ga.
Kleinigheidje
Probleem is echter dat er maar 3 afstanden zijn. Een kidsrun, 5 kilometer en een halve marathon. Op het moment dat je je moet inschrijven ben ik echter wel 5 maanden zwanger en heb ik nog nooit meer gelopen dan de 12km op Zandvoort…… 5 kilometer loop ik echter met zo’n 5 maanden zwangerschap nog steeds en dat is dan ook niet echt een uitdaging. Na op de FB van HRDLPN wat meningen opgevraagd te hebben zou ik het moeten snappen. Zo snel na een bevalling weer hardlopen en dan ook een afstand die onbekend is…. NIET DOEN
Eigenwijs
Gelukkig ben ik behoorlijk eigenwijs en zie ik het toch anders. Slim is waarschijnlijk anders maar ja. Wie kent mijn lijf nou beter. En ik mankeer nooit wat en ook de zwangerschap gaat voortvarend dus wat let me. En dus geef ik me gewoon op. Niet echt een goedkoop loopje maar we maken er gewoon een weekend Disney van. Als de voorbereidingen niet willen maken we er toch wat moois van. En trainen…. Dat pak ik direct na de geboorte weer op. Toch?
Baby
Op 22 februari beval ik van een gezonde jongen en kan ik niet wachten om weer wat te gaan doen en het babyvet eraf te werken. Maar mijn vriend en de puf club dame heb ik beloofd niet voor 6 weken weer te gaan lopen. En dus mag ik 3 april pas weer mijn schoenen aantrekken. En wat viel dat tegen. De eerste 2 kilometers gingen top. Daarna kwam de man met de hamer en was het klaar.
Waar een wil is
Maar ook dat overleven we en trainen we rustig door en op 6 mei van dit jaar sta ik alweer aan de start in Alkmaar van mijn eerste 5km. Snel? Ja waarschijnlijk wel maar met hulp van me nichtje Lisa doen we het die avond gewoon. En ook de elfsteden estafette in juni staat nog gewoon op mijn lijstje en kan ik vol trots afstrepen. Maar dan de stap naar verder. Samen met een hardloop coach maak ik een schema zodat ik het voor 25 september zou moeten redden.
Trainen
De trainingen gaan op zich lekker maar zijn ook zwaar. Volgens mijn coach is afzien groei. Op dit moment is mijn verste afstand 16,66km. Aanstaande zondag staat de generale op de planning en ga ik samen met mijn coach 18,5km lopen. De laatste 2,5km moet maar op karakter of zoiets. Aan één kant zie ik er best wel tegenop maar ook ben ik vol trots dat ik al zover gekomen ben en tot nu toe de kritische mensen ongelijk bewijs (ik ben er nog niet ik weet het, bloemen bij de finish)
Mickey Mouse
Over 3 weken mag ik dan eindelijk aan de start staan van mijn eerste halve marathon. En dat 7 maanden na mijn bevalling. En als dat we door het mooie Disneypark mogen lopen en door diverse Disney figuren aangemoedigd worden op de route, dan zal ik vast vleugeltjes krijgen en hopelijk genieten van mijn eerste halve marathon. Race you to the Castle!
Groet, Marjolein
Het is af en toe best leuk om jezelf te verwennen/ belonen met een hardloopcadeau. Dit zijn de mooiste aanbiedingen die nu nog beschikbaar zijn!
Actuele aanbiedingen (goedkoopste)
Profiteer van korting bij hardloop webwinkels met hun actuele sale aanbiedingen!Vind de beste deal
Wil je direct de mooie Hardloop aanbiedingen aanbiedingen zien en geen deal missen? Bekijk hier snel en simpel alle actuele sales op een rij ► Dat scheelt je tijd en dan wordt het Hardloop aanbiedingen pakketje lekker makkelijk bezorgd!Betrouwbaar kopen
Bij het online kopen is betrouwbaarheid, snelheid en uiteraard de beste prijs belangrijk. Vergelijk de prijzen van onze favoriete shops die snel, gratis leveren en ze echt op voorraad hebben:
Tip: zoek ook speciaal in deze webwinkels op 'sale', 'aanbieding' en 'uitverkoop' in hun zoekvenster, meestal staat er nog wel een aanbieding verstopt die je zo vindt 😉
Ilona: Hallo allemaal. Ik kom net kijken in deze groep, en eigenlijk met een hele specifieke vraag. Zeven weken geleden is mijn zoon geboren met een keizersnede. Ik ben voor de zwangerschap nooit goed geweest in hardlopen, maar ik wil toch weer een poging wagen. Maar waar moet ik voor oppassen, waar let ik op, en hoe pak ik het aan? Op internet vind ik wisselende berichten: volgens de een mag je na zes tot acht weken al beginnen, volgens anderen moet je drie of zelfs zes maanden wachten. Mijn gynaecoloog zei dat sporten geen probleem was, en dat naar je lichaam luisteren belangrijk was. Nu merk ik wel dat mijn buik nog slap is, en dat is bij een paar passen joggen binnenshuis een obstakel. De boel beweegt oncomfortabel op en neer. Betekent dit dat ik beter kan wachten? Of werk ik met een buikband om het te stabiliseren? Of iets anders?
Ellen: Wat goed! Ik zelf ben 8 wkn na de geboorte van mijn dochter begonnen met hardlopen. In het begin 1-1-2-1-1 ofzo met daartussen in 1 of 2 minuten pauze. Die schema’s kun je wel vinden op internet en je kunt ook gaan hardlopen met de beste hardloopbuggy.
Daarnaast draag ik altijd een straks hemdje onder mijn (hardloop)kleren en ook de band van mijn tight trok ik over mijn buik zodat alles wat strakker zat. En die buik verdwijnt vanzelf als je doorzet met hardlopen 😉 na een half jaar liep ik 10 km en was ik heel wat kilo’s lichter. Succes!
Ilona: Ah, maar ondanks die buik ben ik dus niet zwaarder dan voor de zwangerschap! Dat heb ik dan wel weer mee. Nu die buik nog weg. 😉
Rian: Gewoon gaan! En goed naar je lichaam luisteren! Wordt je moe, loop richting huis. Dan kun je nog steeds stukjes hardlopen en uiteindelijk ben je moe maar voldaan thuis. Verwacht geen 5 km in een week, maar dat komt echt vanzelf! En geniet, elke keer weer. Zolang het geen moeten is blijft het leuk. Ik deed en doe over een paar weken ook een strak hemdje aan van … Zo’n afslankhemdje, loopt net wat lekkerder. En gefeliciteerd met je kindje, ook dat is een mega prestatie!!!!
Marjolein: Ik ben zes weken na de bevalling begonnen met trainen. Eerst inderdaad geen 5km achter elkaar kunnen lopen maar na 1,5 mn eerste 5k run. Vooral goed luisteren naar je lijf. Je kan extra bekken oefeningen doen. Voorkomt de kans op incontinentie. Dat schijnt Nogal een risico te zijn.
Judith: Na 6 weken na de bevalling weer gaan hardlopen en begon met 1,5 km en redelijk snel naar 5 gegaan omdat het kon en goed voelde. Nu al 2x 10 gedaan! Onze baby is 13 weken. Een strak hemdje aan doen werkt mss goed of een wat hogere broek.
Suzanne: Hoi ilona. Ik heb 3 keizersnedes gehad en het duurt hierna gewoon iets langer voordat dat buikje weer in normale stand is zeg maar. Komt vanzelf weer goed! Rustig opbouwen en goed luisteren naar je lichaam! Succes!
Misschien ben je ook geïnteresseerd in:
