Bij pijn in je zij kun je een aantal dingen doen om het te verhelpen. Los het op met een verbeterde ademhaling, eetpatroon, duim in je vuist en meer tips om zijsteken tegen te gaan.
Pijn in je zij bij hardlopen
Als je pijn in je zij hebt tijdens het hardlopen dan is dat erg balen. Dit is vaak wegademen maar er zijn ook wat hulpmiddelen. Bekijk de sale aanbieding
Pijn in je zij
Het is erg lastig als je lekker wilt gaan hardlopen en pijn in je zij krijgt. Wat kun je er aan doen om de zijsteken/ hardloopblessure te verhelpen en wat is de mening van HRDLPR’s
Je misselijk voelen bij het hardlopen is niet fijn. Hoe komt het, waar komt het vandaan en belangrijker: Hoe kom je er vanaf en meer lopersvragen!
Een analyse
23 september was het weer zo ver: de Dam tot Damloop! Het grootste loopfestijn van Nederland, dat moet je als hardloper toch eens hebben meegemaakt! Dit jaar werd het mijn vierde keer, dus kom maar op met die 16,1 km!
Bekend terrein
Ik weet nu inmiddels wel hoe de Damloop gaat qua organisatie (strak en top), hoe de route is (afwisselend), waar de valkuilen zitten (IJ-tunnel en 11-13km punt) en dat je onderweg goed verzorgd en toegejuicht zult worden, weer of geen weer!
Zenuwen??
Dan vraag ik mij toch af: waarom ben ik dan ook nu weer zenuwachtig, slaap ik de nacht ervoor amper en ben ik maar op eigenlijk één ding gefocust: ‘ik wil een betere tijd lopen dan vorig jaar’? Het is ook niet zo dat ik er niet geniet: van binnen grinnik ik om de gekke spandoeken, bijzondere loopoutfits (zoals feestjurken, berenpakken en indianentooien) en geniet ik van de aanmoedigingen. Maar ik ben ook geconcentreerd. Té?
Zenuwachtig bij de start
Té lijkt wel het onderliggende verband. Té gefocust, té fanatiek, té ‘ja maar ik wil het zo graag’. Té voorzichtig ook? Want na weer een blessure die toch weer veel tijd kostte, ging het aantal gelopen kilometers aardig naar beneden. En mijn gedrevenheid ook. “Mwaw, komt wel weer, morgen kan ik ook lopen”, kwam zomaar ineens in mijn loopvocabulaire voor. Hmmm, niks voor mij!
Het is zover!
Toen kwam ineens het besef: de Dam tot Damloop komt er nu wel erg snel aan! Zal ik als een speer weer aan de slag gaan? “Nee Ilona, dan ren je weer zó een blessure in, dus je blijft normaal je trainingen volgen”, sprak ik mijzelf ernstig toe. Al gingen die trainingen de laatste tijd ook niet zo best? Maar geen tijd meer om na te denken, het is zo ver: Damloop 2012 gaat beginnen!
07.30 uur:
Ik sta op met darmkrampen. Hé, dat is nieuw! De slapeloze nacht had ik al op gerekend, die hoort er gewoon bij. Gelukkig is er Norit. Dan gaat de kramp vanzelf over, voor de rest voelt het goed aan. Eten, douchen en hop de kou in op weg naar het station! 10.10 uur: Aankomst in Amsterdam, midden in de georganiseerde chaos van vrachtwagens, lopers, startvakken en vele vrijwilligers die iedereen op weg helpen naar het juiste punt. Eten, dan toch echt de laag warme kleren uit, vuilniszak aan. Op naar de Dixies voor een laatste nerveuze-lopers-plasje. 11.20: Pang! Het startschot is gevallen. De massa in vak groen komt langzaam in beweging. Iedereen wenst elkaar geluk en succes, de laatste flauwe grapjes worden gemaakt en dan gaat het op weg naar de grootste valkuil van deze route..
Stil staan
..de IJ-tunnel! Inhouden, inhouden, inhouden! Want ga je te snel, dan sta je aan het eind geheid stil. Of in elk geval ben je al redelijk stuk. Dan duren de resterende 14,5 km nog lang! 5 km: Het gaat best lekker zo, fris windje, zonnetje schijnt en de sfeer zit er goed in. Op mijn hoofd mijn eigen muziekje, maar het feestje dringt er zeker doorheen!
Focus
9 km: In het park wordt bij de verzorgingspost fruit aangeboden. De bergen sinaasappel, banaan en appel lachen mij al tegemoet. Een fanatieke loper voor mij wil zó snel een stuk banaan grijpen dat hij flink wat fruit tegen de grond slaat en uiteindelijk zelfs moet bukken om een stukje van de grond te rapen. Dat kan anders! Focusssss: er zijn drie kramen. Ik kies niet kraam 1, ook niet twee, bij 3 is het rustig. Dáár liggen de bananen en ik wil die ene daar! Hop! En in één vloeiende loopbeweging gris ik doelgericht ‘mijn’ stuk banaan van de kraam en ren weer verder. Ha, en ik had er niet eens op geoefend :)!
Kramp in mijn zij?
11 km: De Verlengde Stellingweg. Die is saaaaaaaaaaaaai! En het gekke is: vorig jaar stonden er in de stromende regen meer toeschouwers dan nu?! Ondanks mijn banaantje heb ik hier een inkakmomentje. Handig dat ik weet dat die er aankomt, altijd op dit punt. Doorlopen, verstand eventjes op nul, tussen 11 en 13 km is het gewoon niet leuk. Mijn benen houden zich nog goed, ik durf alleen niet harder om te voorkomen dat ik wellicht/waarschijnlijk kramp in mijn zij krijg. Want dan sta ik stil, dat is zeker niet de bedoeling!
Ik voel me weer beter
15 km: de Zuiddijk begint: hier staat het weer vol met publiek dat meeleeft met de lopers. Het laatste waterpunt greep ik mis wat betreft spons en bekertje (toch maar weer oefenen?), gelukkig deelt een klein meisje langs de kant bekertjes uit en dankbaar krijg ik deze wel te pakken. Het zijn echte psychologische slokjes, ik knap gelijk op. Nog anderhalve kilometer te gaan!
Energie voor het hardlopen
De Dam: het publiek staat rijen dik en schreeuwt enthousiast. Ik doe mijn eigen muziek uit, ik wil het allemaal meemaken. Ik versnel een beetje, de mensenmassa geeft energie. Goed kijken, want hier moet loopmaatje Cindy ergens tussen staan. Al rennend is het moeilijk mensen spotten, het zal niet de eerste keer zijn dat ik iemand zo voorbij spurt! Ja daar is ze! “Iloon zet um op ooop!” Ik zwaai en het moment is alweer voorbij. De bocht om, de Peperstraat op, 500 meter tot de finish!
Misselijk bij het hardlopen
Zodra ik de bocht om ben, word ik overvallen door enorme misselijkheid. Het is allesoverheersend en ik weet niet wat me overkomt! Wat is dit, hoe kan dit? Ik ben er bijna, help! Ik moet door, daar is de eindstreep, die laat ik mij niet ontgaan!
Ik voel mij zó naar
Oooooooohhh ik voel mij zó naar, hoe kóm ik er? Rennen, rennen, rennen, overleven… Ik heb de eindstreep gehaald, maar hoe precies weet ik niet eens meer. Wankelend verder, overeind blijven. De misselijkheid zakt, wat overblijft is een vaag gevoel en een blik op mijn horloge laat zien dat ik mijn tijd niet verbeterd heb. Ook dat nog!
Waarom was ik zo misselijk bij het hardlopen?
Mijn eindtijd was 1.38.21 en daar is niets mis mee… Toch ben ik behoorlijk teleurgesteld. In mijzelf, in mijn kunnen. Is dat stom? Waren het echt de zenuwen? Zit het tussen mijn oren? Had ik gewoon pech en moet ik mij daar gewoon bij neerleggen? Heb ik inderdaad te weinig trainingsuren gedraaid? Hoe maak ik van die Damloop een gewone leuke loop voor mijzelf?
Zijsteken
Sanne vraagt:
Hallo, Mijn naam is Sanne en ik loop inmiddels 5 km hard. Maar wat doen jullie aan zij-steken?
Drinken
Erik-jan: VOCHT!!! Genoeg drinken. En je conditie blijven verbeteren, dan gaat het echt wel over!
Friso:Ademhaling, stapje terug in intensiteit en niet eten vlak voor het lopen….
Martijn: Misschien net gegeten. ?
Bart: Zal ik de flauwe opmerking dan maar maken? “Terugsteken”. Maar idd het is een conditie dingetje vaak, dus even gas minderen.
Eten
Of eten wat in de weg zit, dat kan ook nog.
Sanne: Bedankt voor de tips, ja zou kunnen maar ik wacht meestal 1 uur / 1,5 uur.. wel valt het op dat ik volgens mijn hardloopmaatje oppervlakkig adem… daar ga ik ook opletten of dat wat beter kan!
Martijn: Oppervlakkig adem halen is idd niet goed
Ferry: Meestal is een gevolg van tekort voor het lopen, eten. Ik wacht altijd 2 uur. Als je het dan toch krijgt kan je het beste 5 min rustig lopen. Meestal gaat het dan weg.
Sanne: Meestal loop ik s’ochtends, wat eten jullie dan zoal voordat je gaat lopen?
Erik-jan: koffie..sneetje brood
Bart: Havermout met scheutje yoghurt, en dan uur of twee uur later ga ik
Ademhaling
Michel: Ademhalen is het probleem.
Mirjam: 2 koppen thee, broodje hagelslag. En een tip als je steken hebt, duim in je vuist en knijpen. Verder sta ik achter alle tips die je gekregen hebt. Enne hartelijk welkom!
Ton: Kan je praten als jullie samen hardlopen. Ik bedoel dan redelijk makkelijk?
Niels: Gewoon zo min mogelijk met het onderwerp ” ik ben nu aan het hardlopen” bezig zijn. En gewoon luisteren naar je lichaam en even gas terug. Maar vooral, geniet van iedere meter die je loopt,na verloop van tijd gaat het steeds meer als vanzelf. En weet je niet eens meer hoe zo’n steek in je zij voelt… Succes.
Joyce: Bij mij helpt het om de plek te masseren en inderdaad even gas terug.
Joyce: Als ik steek krijg loop ik het even rustig uit en rek me even omhoog. Daarna weer “gas!”
Jeroen: even hand op de plek en rustig aan komt vanzelf goed
Erik: Minder snel lopen. Wat rustiger aan dus
Duim in je vuist
Maureen: vuisten maken, duimen naar binnen!
Tamara: Ver genoeg van te voren eten, stapje terug doen in tempo, en idd het truckje van de duimen hierboven.. en ademhaling moet 2/3 zijn, als je 1sec inademt dan weer 2 uit en 2 in 3 uit enzovoort.
Richard: Volgens artikel in runnersworld heeft steek in zij te maken met regelmaat van ademhaling. Daar werd een theorie beschreven dat als je 1 tel in ademt en 1 tel uit ademt steeds dezelfde kant een dreun krijgt, als je 1 tel in ademt en 2 tellen uitademt zou je dat kunnen voorkomen. Geen idee of theorie hout snijdt, maar moeite waard om te proberen
Nico: Vooral goed door de neus inademem en door de mond uitademen.Goed opletten dat je dit volhoud,gaat gegarandeerd weg. Verder je duimen in je handpalmen steken,maar belangrijkste is de ademhaling en dit consequent volhouden.
Lynda: Bij mij helpt. De ademhaling te veranderen.
Lynda: Dat is helemaal waar Nico
Hanny: Probeer eens een keer op je nuchtere maag te lopen. Dit is letterlijk een verademing.
Hanny: Nog een rare tip maar help wel: loop met vuisten waarbij je de duim zo ver mogelijk onder je vingers stretcht.
Jolanda: Wauw, ik lees hier meerdere malen duimen in je handpalm…..maar waarom? Wie kan t onderbouwen?
Niels: Kan aan mij liggen….. Maar als ik op een behoorlijk tempo loop,wat bij mij beslist niet forcerend is qua conditie,uithoudingsvermogen….. Oftewel ik gewoon in een snel tempo heerlijk loop, Ik dus beslist niet door me neus kan ademhalen, Probeer ik dat wel dan merk ik dat ik met mondademhaling moet bij corrigeren. Hebben meer mensen dat of ligt dat toch echt meer aan het oefenen met je ademhaling?
Erik: Rustiger lopen.
Niels: Als ik rustig loop heb ik het idemdito.
Erik: Niet met teveel eten in je maag gaan lopen
Niels: Denk dat het aan mij ligt
Elise: Nou Hanny dat is echt heel persoonlijk hoor…als ik ga hardlopen op mijn nuchtere maag dan word ik echt misselijk
Jan-Willem: Kan ook aan je ademhaling liggen als het niet aan eten ligt
Erik: Rustig in en uit ademen helpt idd. Adem in en uut in kadans met je stappen. Maar niet elke stap want dan ga je weer te snel
Erik: Ik eet altijd wat brood voor ik ga lopen met appelstroop erop en limonade
Jeannette: Mocht het nu ondanks alle goede tips toch weer terug komen tijdens het lopen …. dan moet je rustig doorlopen en heel diep uitademen door je mond alsof je al je lucht uit je lijf perst. Dan weer rustig door je neus inademen en weer heel diep uitademen. Herhalen totdat je het voelt wegzakken. Succes mij helpt het!
Nico: Aan de medailles te zien Linda Brown weet je wel waar je over praat toch.Heb ook heel veel gelopen dus kan wel spreken over de nodige ervaring.Maar wel doorgaan he Linda Brown.
Mart: Voor dat je gaat lopen een flink glas water nemen.
Gerrie: Langzamer rennen, wat ik voor tip heb gekregen en bij mij helpt is krachtig uitademen als de voet aan de kant waar de steek zit op de grond komt.
Barbara: Ik loop dan ook met vuisten en de duimen naar binnen. Maar vooral niet teveel van te voren eten of ff laten zakken voor t lopen. Goeie ademhaling helpt ook. Succes met alle adviezen en leuk dat je erbij bent!!!
Jolanda: Aaaaah, daar komen die duimen en vuisten weer, maar nog steeds niemand die het voor me kan onderbouwen. Wie waagt er een gok?
Martijn: Duimen en vuisten , nog nooit van gehoord. Zie ook niet het verband met steken in de zij. Is eerder gewoon ademhaling of conditie
Barbara:Jolanda, dat van die duimen heb ik van een atletieleraar tijdens de middelbareschool periode. Ik kan t helaas dus ook niet meer navragen.. t werkt bij mij wel.
Barbara: Nico geeft precies hetzelfde advies. Dat van die ademhaling kreeg ik toen ook. Ik heb echt nooit meer last van.
Jolanda:Toch bedankt hoor Barbara Zwirs, hoopte gewoon dat iemand me uit kon leggen waarom. Het klinkt voor mij nu als Dombo met de veer namelijk. Die olifant kon alleen vliegen met n veertje in z’n slurf dacht ie. Achteraf bleek ie t zonder ook te kunnen. Wel fijn dat t voor veel mensen (lijk) te helpen. Ik hou zonder enige onderbouwing lekker m’n duimpjes de lucht in
Anja: Tempo lager pakken, dus iets rustiger lopen en rustig in en uitadrmen suc6
Anja: Oh ja als je bijv om 10 uur wilt lopen dan kun je je ontbijt tot 9.00 uur nemen. Krijg je geen steken in je zij
Meer informatie op Wikipedia en de site van de overheid.
Misschien ben je ook geïnteresseerd in:
