De marathon Rotterdam is de snelste marathon van Nederland en hier zie je aangrijpende marathon ervaringen van mensen die het nooit dachten te kunnen halen. Tips, adviezen en persoonlijke ervaringen van Rotterdam marathon renners!
Marathon Rotterdam lopen
Een marathon lopen is altijd iets bijzonders en Rotterdam is echt een monument. Voor sommigen is het vaak de eerste keer dat ze een marathon lopen. Ze verdienen in mijn ogen al een lintje omdat ze het avontuur aan zijn gegaan. Velen leven met je mee maar op zondag moet je het toch echt zelf doen.
Wat nodig voor een marathon
Laten we praktisch beginnen. Welke spullen moet je hebben of aanschaffen om een goede marathonvoorbereiding te starten?
Onze Conclusie
Marathon uitlopen
De man met de hamer, het weer, de schoenen, het eten en drinken…er zijn veel facetten die roet in het eten kunnen gooien. Maar…niet te somber want het wordt vast een fantastische dag met 30 kilometer genieten en dan vechten in de laatste kilometers van de marathon 😉
De marathon van Rotterdam was dit jaar een warme editie. Vele uitvallers maar gelukkig heb ik wel de finish gehaald! Niet in de tijd die ik had willen lopen maar ondanks dat zeer tevreden!
Een warme Rotterdam marathon
Inmiddels is het alweer een week geleden dat ik in Rotterdam mijn 18e marathon liep. En het was ook tevens de 4e keer dat ik in Rotterdam de marathon daar liep. Maar het was toch wel weer anders dan de andere keren. Ten eerste deze keer is het mij niet gelukt om onder de 4 uur te finishen. Het was op deze dag ook ontzettend warm. We hebben daar helaas van te voren ook niet aan kunnen wennen. Maar de voorspellingen waren de gehele week al dat het op zondag 9 april een warme dag zou worden met temperaturen boven de 20 graden!
Goede voorbereiding!
Aan de voorbereiding zal het niet liggen als ik deze afstand niet zou halen! De voorbereiding ten opzichte van verleden jaar was beter! Ik had mee langere duurlopen gedaan. Vorig jaar was de langste zo’n 27 kilometer, nu bijna 33! Alleen het warme weer kon nog roet in het eten gooien! De voorspellingen waren dat de temperaturen zouden oplopen tot boven de 20 graden! In zulke temperaturen had ik dit jaar nog niet echt gelopen. Daar zag ik dan wel een klein beetje tegenop. Maar ik ging er wel vanuit dat ik ook deze keer de finish zou gaan halen!
Verkeerde startvak
Op mijn startnummer stond dat ik in Wave 5 moest starten. Maar in dat vak stonden mensen die er 4:30 of zelfs langer over de marathon zouden doen! En ik had net als vorig jaar een tijd van 3:45 opgegeven! Waarom ik nou in het laatste startvak ingedeeld stond, snapte ik ook al niet!
Dus ik ging proberen om toch in het 2e vak terecht te komen. Ik had op mijn telefoon uitslagen.nl opgezocht om te bewijzen dat ik de marathon onder de 4 uur loop. Gelukkig deden ze niet moeilijk toen ik zei dat ik in het verkeerde startvak was ingedeeld. En hoefde ik niet eens mijn uitslagen te laten zien! En bovendien het was al druk genoeg!
Toch in wave 2
In het startvak was het een potje met pieren! Ik had het idee dat het veel drukker was dan verleden jaar. We moesten nog zo'n 10 minuten wachten voordat wij konden gaan rennen! Om 10 uur ging de marathon van start met de elite en daarachteraan wave 1, 10 minuten later om 10 over 10 ging wave 2 van start. Als ik in Wave 5 had gezeten zou ik pas om 10:30 starten. En het was al warm genoeg! Ik wilde in ieder geval rustiger beginnen dan verleden jaar. De eerste 5 kilometer wilde ik boven de 25 minuten lopen. Als ik te snel zou starten dan wist ik het wel met die warmte! Ik wilde geen kramp krijgen deze keer!
5 Kilometer
Ten opzichte van vorig jaar wilde ik een stuk rustiger beginnen. Toen liep ik de eerste kilometers al ver boven de 12 kilometer per uur! En kwam ik bij het 5 kilometer punt al uit op 25:35. En ik wist als ik dat weer doe dat ik het op het einde echt moeilijk ga krijgen. Dus ik wilde in ieder geval niet boven de 11 kilometer per uur gaan lopen. Rustig aan beginnen, want om 10 uur begon het al warm te worden! Natuurlijk ging ik in het begin weer net iets te hard en kwam ik door op 26:42 op de eerste 5 kilometer. Toch het tempo nog iets meer laten zakken naar 10,5 km per uur!
10 kilometer
Langs de gehele weg veel mensen. Voor hun was het dan ook schitterend weer. Voor ons werd het steeds warmer! Ook deze 10 kilometer gingen voor mijn gevoel vlot voorbij! Bij de 10 kilometer aangekomen zag ik dat ik nog steeds te snel liep! Ik zat onder de 55 minuten! Mijn doorkomsttijd was 53:21, en verleden jaar 51:33. Maar zolang ik nog door kon lopen op dit tempo en nog geen vermoeidheid voelde ik zo doorgaan. Net toen we de 10 kilometer gepasseerd was, kwamen we in een straat met drempels. Ik hoorde een gil en daar lag een loopster op de grond. Gelukkig werd ze door iemand anders al overeind geholpen.
15 kilometer
Nu zag ik toch dat ik nu eindelijk een beetje in het tempo kwam wat ik wilde lopen. Ik ging geleidelijk aan toch wat rustiger lopen. Ook merkte ik dat het steeds warmer werd. Bij iedere drankpost ging ik even rustig lopen om optimaal vocht tot me te kunnen nemen. Als ik dat rennend doe heb ik het gevoel dat ik me erin verslik. Doorkomst tijd op de 15 kilometer was 1:20:56 en verleden jaar 1:18:27 toch een stuk langzamer, maar dat was ook mijn bedoeling. Ook liet ik het maar los dat ik deze keer niet onder de 4 uur zou gaan finishen. Om me heen zag ik al genoeg mensen die het zwaar hadden. En we waren nog niet eens haverwege!
Halve marathon
Op de halve marathon kwam ik uit op 1:55:22. theoretisch zou het nog haalbaar zijn om binnen die 4 uur te finishen. Maar ik wist gewoon dat ik de tweede helft ging inleveren! En mij niet meer te focussen op de tijd. Dus ik ging het nog rustiger aan doen! Onderweg maakte ik foto's en keek om me heen hoeveel mensen het al zwaar hadden en het nog zwaarder zullen krijgen. Want we waren alweer op weg naar de 25 kilometer. En we liepen weer richting de Erasmusbrug. Er stonden vele trommelaars aan de weg die de lopers opzweepte, mensen van verschillende culturen stonden de lopers aan te moedigen, het was een fantastische sfeer!
25 kilometer
De Erasmusbrug kwam weer in zicht. Toen ik op Laan van Zuid liep moest ik toch even stoppen om een foto te maken! Want daar finish ik op 5 juni samen met mijn ROPARUN team “Run for cancer”, met de ROPARUN! Dus ik kom daar binnenkort weer! Ondertussen liep ik nog steeds in het zelfde tempo door. Ik dronk bij iedere drinkpost was, kneep sponzen boven mijn hoofd leeg om het hoofd koel te houden. En zo passeerde ik het 25 kilometer punt in 2:18:07 bijna 5 minuten trager dan vorig jaar. Toen liep ik 2:13:40! Dus ik zou wel rond de 4 uur binnen kunnen komen.
30 kilometer
Op dit punt gaat voor velen de marathon pas echt beginnen! Dan gaat het zwaar worden! Inmiddels was de temperatuur nog verder opgelopen. Ik zag nu wel meer mensen gaan wandelen, aan de kant stoppen om te rekken. Of mensen die helemaal op waren en langs de kant lagen en geholpen werden met rekken en strekken. Het begon toen wel een beetje op een slagveld te lijken! Bij het passeren van het 30 kilometer punt, zie je ook al lopers die de marathon er bijna op hebben zitten! Je komt langs het punt dat de 30 en de 40 kilometer elkaar passeren. Alleen ik moest er nog 12 lopen! Maar ik dacht ook straks loop ik aan de andere kant!
35 kilometer
Het publiek deed er echt alles aan om iedere marathon loper naar de finish te helpen. Zo stond er een vrouw met verse aardbijen er werden wijngums uitgedeeld, ze stonden met gelletjes. Er werd goed voor ons gezorgd. Dat maakt deze marathon ook zo leuk. Iedereen is met elkaar! Er kwamen grote schermen voorbij waarop familieleden, vrienden en kennissen een boodschap hadden opgenomen om hun loper aan te moedigen. Helaas kwam die van mijn dochter net niet voorbij toen ik er langs liep. Ook zag ik een vrouw midden op de weg in elkaar zakken, ze kon niet meer op de benen staan en werd door vrijwilligers aan de kant gelopen!
Geen kramp!
Vorig jaar moest ik zelf daar bijna 3 kilometer wandelen vanwege kramp. En toen was het nog niet eens zo warm als dit jaar! Ik kwam door in 3:18:18 en ik moest er nu nog maar 7 kilometer. Ik ga het halen! Die 7 kilometer loop ik uit op karakter, ik geeft niet op! Ook merkte ik dat ik mensen aan het inhalen was. Dat gaf ook een goed gevoel. Op een gegeven moment passeerde we een DJ die lekker swingende muziek op had staan. Dat gaf weer even een boost! En zo naderde ik het 40 kilometer punt!
40 kilometer
Op dit punt wil je gewoon niet meer opgeven! Toch zag ik dat er een ambulance voorbij reed met een gestrande loper er in. Zwalkende mensen die toch probeerde de finish te bereiken. Maar ook aan de andere kant van de weg zag ik mensen die het moeilijk hadden. En zij moesten nog 12 kilometer! Voor hun was het helemaal nog afzien in die warmte! Onze kant had het ergste gehad en waren alweer op de terugweg! Dit punt passeerde ik in 3:48:54 Dan moest ik de laatste 2 kilometer wel heel hard gaan lopen om binnen de 4 uur te komen. Nee, dat zat er absoluut niet in! Vorig jaar lukte dat wel, toen zat ik daar op 3:41:35. Warmte doet veel met de mens.
Wel een goede voorbereiding
En ik weet dat ik er in ieder geval niet echt tegen kan. Het had voor mij minstens 10 graden koeler mogen zijn. Dan was het denk ik wel gelukt. Aan de training en voorbereiding heeft het niet gelegen. Maar het was ook maar 1 dag zulk warm weer! De dagen ervoor en na de marathon waren zeker wel een stuk koeler! De maandag na de marathon was het hier maar 12 graden! Op zich is 22 graden ook niet super heet, maar wel te warm om in hard te lopen, zeker als je niet in de schaduw en op asfalt moet lopen!
Finish
De finish kwam alweer in zicht! Ondanks de warmte en dat het daardoor zwaar was. Heb ik toch weer van deze dag erg genoten. Ik sta denk ik wel op iedere foto die gemaakt is met een big smile. Ik finishte dan ook in 4:02:41 Niet het doel wat ik voor ogen had. Maar ik was gezond en wel gefinisht. En kon nog op de benen blijven staan. Terwijl ik genoeg mensen bij de finish zag strompelen of op de grond gingen liggen. Dan mag ik blij zijn dat ik zo gefinisht ben. Bij de finish kreeg je weer een prachtige medaille uitgereikt.
Als 20-jarige liep ik mijn eerste marathon. Hoe heb ik het gedaan? Ik had de ambitie om op 10 april als 20-jarige mijn eerste marathon te gaan lopen in Rotterdam. De ambitie werd werkelijkheid. Na weken van voorbereiding stond ik op 10 april aan de startlijn:Ik had gekozen voor de Marathon van Rotterdam.
Voorbereiding
Ik had besloten om in mijn voorbereiding vooral te kijken naar wat mijn lichaam aankon. Dit hield in dat ik geen standaard trainingsschema volgde, maar voor mezelf bepaalde wat ik wanneer ging lopen. Door veel intervaltrainingen, andere hardloopwedstrijden te lopen, crosstrainingen en enkele duurlopen hoopte ik goed voorbereid aan de start te zijn. Vrijdagochtend 8 april om 06.12 uur stapte ik in de trein richting Rotterdam Centraal om mijn marathonweekend te gaan beginnen. In de trein las ik nog wat in mijn samenvattingen van mijn tentamens die ik in de week na mijn marathon zou krijgen. Om 08.55 uur arriveerde ik op Rotterdam Centraal.
Vrijdag 8 april
Ik arriveerde dus om 08.55 uur op Rotterdam Centraal. Om 10.00 uur kon ik pas mijn startnummer ophalen, dus ik ging eerst een uurtje Rotterdam ‘verkennen’. Ik vind het altijd prettig om vooraf het parcours voor mijn hardloopwedstrijd een beetje te zien, dus ik liep vanaf de Coolsingel richting de Erasmusbrug. Ik bekeek de mooi versierde Erasmusbrug en rond 10.00 uur vertrok ik naar de Expo. Het was er druk, maar het was erg interessant om al die standjes te zien. Ik haalde mijn startnummer op en vervolgens ging ik naar de plek waar ik dat weekend zou blijven.
Zaterdag 9 april
Vandaag heb ik rustig gestudeerd voor mijn tentamens en verder heb ik het plan bedacht voor mijn race. Ik had toch last van een gezonde spanning. Hoe zouden de 42,195 kilometers voelen? Om heel eerlijk te zijn ben ik nog nooit verder dan 25 gegaan in mijn trainingen. ’s Avonds speldde ik mijn nummer op en vervolgens ging ik op tijd naar bed. Minder dan 12 uur voor de marathon was het intussen.
Zondag 10 april
Vandaag is het zover. Nu moest het gebeuren. Ik kondigde lang aan dat ik een marathon zou lopen en 10 april stond rood omlijnd in mijn agenda. De marathon. Ik vertrok op tijd richting de start. Eenmaal in het startvak was het een kwestie van wat blijven bewegen en wachten. Toen kwam het ongelukje dat je je niet wenst op zo’n moment: mijn horloge begaf het. Ik train altijd met mijn horloge en ik kan eigenlijk niet zonder lopen. Toch moest het. Een marathon op gevoel. Mijn voorkeur heeft het absoluut niet en nog steeds niet, maar het was niet anders.
De start
Enkele groepen waren al gestart en om 10.20 uur stonden wij klaar voor de start. Het ‘You’ll never walk alone’ zat nog vers in het hoofd en ik keek naar het startkanon. Toen keek ik recht vooruit en hoorde ik ‘1 minuut voor de start’. Ik keek naar mijn horloge die het echt niet meer ging doen. Ik was even in mijn gedachten verzonken en ik hoorde het startkanon. Ik moest gaan rennen. Mijn marathon is begonnen. We gaan knokken, afzien en genieten tegelijk. Tot bij de finish.
De eerste 5 kilometer
De eerste vijf kilometers gingen goed. Ik liep vooraan in mijn startgroep en ik had dus ook een lege straat voor me. Dit was echt kippenvel. Ik liep alleen richting de Erasmusbrug en ik liep nog steeds vooraan. Ik hoorde tientallen aanmoedigingen en tientallen keren mijn naam. Ook vonden twee toeschouwers het leuk om confetti over me heen te gooien. Ik voelde me de eerste vijf kilometer gedragen door iedereen. De eerste vijf kilometers waren dus ook zo voorbij.
Op 15 kilometer
Ik liep redelijk. Ik had wat last van langzamere lopers voor me en ik struikelde bijna, maar verder liep het naar wens. Op 12 kilometer voelde ik iets bij mijn voet. Het deed pijn en op 15 kilometer besloot ik heel even stil te staan en even te voelen wat het was. Tot mijn grote schrik voelde ik een grote blaar en dat dus al op 15 kilometer. Normaal heb ik niet zo’n last van blaren, maar nu moest ik er nog 27 kilometer mee rondlopen. Dat zou ik wel gaan voelen.
Op 30 kilometer
Het ging allemaal moeizaam. Het was behoorlijk afzien en ik voelde dat ik te langzaam ging. Ik zat al behoorlijk stuk en dan moest ik het stuk Kralingse Bos nog. Ik had ook geen groepjes om me heen meer, dus ik moest het echt alleen doen. Ik moest nog 12,2 kilometer. Normaal gesproken is dat niet zo heel ver, maar nu voelde het als extreem ver.
De finish
Opeens zag ik de finish liggen. Ik moest nog 750 meter. Ik dacht: ik ga proberen nog wat te versnellen. Ik ben er bijna. Nog 500 meter. Ik perste er nog een sprintje uit en ik kwam glimlachend en vermoeid over de finish. Ik had mijn eerste marathon volbracht. Ik voelde me wat duizelig en vermoeid, maar ik was er eindelijk.
Nog een marathon?
De eerste dagen na de marathon was ik trots en blij dat ik de finish had bereikt. Daarna begon ik te balen van mijn tijd: 4:14.11. Ik wilde eigenlijk harder lopen en ik kan gewoon harder lopen. Ik heb mijn nieuwe ambities. Volgend jaar ben ik terug op de Coolsingel. Ik wil dan mijn tijd ruim verbeteren. Nu heb ik de ervaring van een marathon en ik wil mezelf verbeteren. Ik kom zeker terug.
Vismarkt-Coolsingel-Vismarkt
Voor mij is dit jaar toch een beetje de cirkel rond. Als tien-jarige liep ik mijn eerste 4 Mijl van Groningen (met de finish op de Vismarkt). Dit jaar liep ik als twintig-jarige mijn eerste marathon (met de finish op de Coolsingel). In oktober van dit jaar zal ik als twintig-jarige voor de tiende keer deelnemen aan de 4 Mijl van de Groningen. Ik zal voor de tiende keer de Vismarkt opgaan. Vismarkt-Coolsingel-Vismarkt. Het cirkeltje is rond, maar de carrière nog lang niet voorbij. Ik wil nog veel meer bereiken. Ik heb nog vele ambities.
Rotterdam marathon. op 10 april heb ik mijn 16e marathon uitgelopen. Dit keer was het wel erg zwaar. Het was warm en ik kreeg kramp. Maar de sfeer was weer uitstekend onderweg. daarom zette ik ook door!
Rotterdam marathon
Gisteren heb ik voor de 3e keer de Rotterdam marathon uitgelopen! De eerste keer was al meerdere jaren geleden, vorig jaar heb ik hem gelopen en dit jaar wilde ik hem weer gaan lopen. Ik vind het namelijk een mooi parcours en de sfeer is altijd erg gezellig! Het was wel ontzettend druk. Want er waren zo’n 50 000 deelnemers in het totaal op de verschillende afstanden. zaterdag was er de minimarathon een wedstrijd over 4,2 km en zondag de 1/4marathon, de estafette marathon en de duo marathon. En uiteraard de gehele marathon! Ik liep de hele marathon. Het zou alweer mijn 16e gaan worden!
Expo
Omdat ik zelf uit het Oosten van het land kom, en het voor mij dik 2 uur rijden is naar Rotterdam. Kon ik net als verleden jaar weer bij vrienden terecht in Vlaardingen. Zaterdag ben ik eerst naar het train station in Vlaardingen gereden met de auto. En vervolgens met de trein naar Rotterdam! Ik was om 17:00 uur op de expo. Gelukkig was het niet druk. De meeste mensen hadden vrijdag of eerder op de dag hun startnummer al opgehaald. Ik kon nog even rustig rondkijken op de expo. Ik had eigenlijk niets nodig. Hardloopkleding had ik al genoeg. Ik had het eigenlijk snel gezien. Dus ging ik de stad in om een lekker broodje te halen bij de Subway!
Marathon shirt
Dit jaar had ik wel het mannenshirt gekozen. Dat shirt wat ik verleden jaar had, zat mij toch te strak en was te kort! En ik vond het mannenshirt ook mooier! Het vrouwenshirt was lichtroze aan de voorzijde en wit aan de achterzijde. En het mannen shirt was wit aan de voorzijde en fel oranje/rood aan de achterzijde. En hij is voor mij ook dit keer perfect! Maar tijdens de marathon heb ik weer gelopen in het teamshirt voor de ROPA run! Onderweg kwam ik meer mensen tegen met een ROPA run shirt. Vele doen dit ook ter voorbereiding op de ROPA run.
Zondag 10 april
Zondag ochtend stond ik al om 7 uur op. Lekker even goed ontbeten en goed gedronken. Het zou weer een mooie dag gaan worden! Ik besloot me ook niet te warm aan te kleden. Korte broek een en shirt met korte mouwen. Alleen bij de start zou het nog wel fris zijn. Maar goed ik stond toch tussen de massa! Ik dacht als ik om 8:00 uur weg zou gaan dat ik dan de trein van 8:30 kon pakken. Toen ik dus op het station aankwam was er nog meer 1 man die ook de marathon ging lopen. Hij kwam uit Polen en het was zijn allereerste marathon! Even later stond het perron vol met andere hardlopers. Dus werd het al aardig druk. Om 9:15 stapte we op de trein.
Kleedruimte
Om 9:30 kwamen we aan op Rotterdam centraal. Het was al aardig druk op het station. En voor het station was er van de NS reis je fit ook van alles te doen en te beleven. Ik zou daar ook een groep mensen ontmoeten van de pagina; “Ikloophard” De vlag stond al klaar dus wist ik waar ik heen moest lopen. Nadat de groep op de foto was gezet, konden we ons ergens gaan omkleden. Daar had iemand van die groep ook voor gezorgd. Dat was super geregeld! Een kleine 10 minuten lopen van het station, kwamen we in de ruimte waar we ons konden omkleden en onze spullen konden achterlaten. Na afloop kon je er ook nog douchen! Dat was goed geregeld!
Start
De kleedruimte was maar 5 minuten lopen naar de start! Ik mocht starten in startwave 2. Vorig jaar stond ik gewoon in een start vak en ging alles te gelijk van start. Nu zat er tussen iedere startwave 10 minuten. En werd er ook voor iedere wave een startschot gegeven! Maar eerst moest Lee touwers weer zijn lied zingen, You never walk alone! Daarna gingen de snelle lopers weg. En 10 minuten later mocht mijn startwave weg! Dat ging natuurlijk ook weer super snel! De eerste kilometers liep ik rond de 12 km/uu! dat ging ik natuurlijk niet volhouden. Dus probeerde ik langzamer te lopen.
De marathon
Toen ik eenmaal mijnritme had gevonden ging het prima. Ik liep bijna hetzelfde tempo als verleden jaar. Alleen kreeg ik net voor het 20 km punt een branderig gevoel onder mijn voet. Het zou toch niet zijn dat ik een blaar kreeg! Zo voelde het namelijk wel. Maar ik probeerde wel mijn tempo vast te blijven houden. Echt lekker liep het niet! Doordat ik geforceerd ging lopen om zo min mogelijk last te hebben van mijn voet. Voelde ik dat ik kramp kreeg in mijn bilspier. Dat was rond de 30 kilometer. Ik probeerde wel zo ontspannen mogelijk te lopen. Bij iedere drankpost ging ik rustiger lopen om goed te kunnen drinken! Het was warm!
Warm
Toen we van start gingen was het nog fris. Maar het werd al gauw een stuk warmer! Zeker tijdens het lopen! ze hadden zo’n 14 graden voorspeld maar het werd een stuk warmer. Ik zag al dat veel mensen het moeilijk kregen doordat het zo warm was! Ook waren er weer veel mensen die langs de kant zaten met een EHBO’er erbij. Of ze wandelde. Ondanks die kramp en zere voet probeerde ik wel te blijven rennen. Ik wilde in ieder geval niet onder de 10km/u komen. Mijn doel was om wel binnen de 4 uur te finishen! Maar op het 35 km punt kreeg ik steken in mijn zij en moest toen stukken gaan wandelen om die steken weg te krijgen!
Binnen de 4 uur!
Mijn tempo zakte daardoor onder de 10 km/uur. Maar ik zou het nog wel kunnen halen om binnen de 4 uur te kunnen finishen. Toen ik het bordje van de 39 km zag, dacht ik. Nu blijf ik rennen en ga ik niet meer wandelen! Gelukkig kon ik de laatste 3 kilometer weer blijven rennen en zelfs de laatste kilometer weer te versnellen! Ik haalde nog veel mensen in. Want ik zag ook mensen wandelen, rekken en strekken terwijl ze bijna bij de finish waren! Ik was blij dat ik de finish had bereikt! Want alles deed nu echt wel pijn! En ik was vooral blij dat ik verder heelhuids weer over de streep ben gekomen en in 3:54:27 was gefinisht!
16e marathon
Mijn 16e marathon heb ik ook weer volbracht! Ik ben weer trots op mezelf! Zeker omdat het niet echt gemakkelijk ging. Ik had wel voldoende trainingskilometers gemaakt. Maar niet veel lange duurlopen. De langste training was 26 kilometer. Terwijl ik verleden jaar nog 30 en 35 km had gelopen als training! Ik merk wel dat ik die lange duurlopen wel nodig heb. Maar ik ben weer tevreden! Nu op naar de ROPA run! De komende tijd zal ik wel blijven trainen alleen nu kortere afstanden. Nu even herstellen.
Groet, Carina
Zoals bekend heb ik me voorbereid voor de marathon van Rotterdam. De voorbereiding ging niet altijd even gemakkelijk en voortvarend, maar daar wil ik niet te veel meer op in gaan, dit is allemaal te lezen in mijn andere, voorgaande blogs.
Ochtend
Mijn collega en ik hadden een half uur voor de start bij het startpunt afgesproken. Ik had de startbewijzen. Door problemen met de metro was ik nog net op tijd voor de start. Snel aankleden en het startvak in. Een beetje rumoerig begin, maar wel op tijd.
De start
Na het start signaal rustig aan beginnen en proberen om een snelheid te vinden die goed vol te houden is. We hadden besloten om rond de 10 km per uur te lopen. Met regelmaat horloge raadplegen en daar waar nodig corrigeren.
Tempo
Na een aantal kilometers te hebben gelopen kwamen we achter iemand te lopen die heel erg constant liep en daar zijn we zo lang mogelijk bij gebleven. We zijn hem kwijt geraakt nadat we een sanitaire stop hadden gemaakt. Vanaf dat moment moesten we dus weer zelf opletten en dat valt niet altijd mee want je bent toch geneigd om bij een groepje te blijven, of als er veel mensen staan ga je ook iets harder dan je wilt lopen.
Het eerste moment
op ongeveer 22 kilometer kreeg mijn collega last van zijn knie en is gaan wandelen. vanaf dat moment stond ik er alleen voor. Mijn vrouw stond op diverse punten klaar met eten en drinken, echter er waren een paar toeschouwers waardoor zij mij niet zag en ik haar dus ook niet. Het gevolg was dat ik mijn eten niet kreeg. leuk of niet dat is iets wat op een bepaald moment in je hoofd gaat meespelen. Je denkt dan van als ik niet eet ga ik het niet halen en dat kost energie (die je toch al hard nodig hebt).
Eten
Uiteindelijk op het 30 km punt zag ik ze weer en heb ik even stil gestaan om te eten en te drinken. Daarna weer vol goed moed en weer een beetje energie op pad.
30 km punt
Wat iedereen zegt over het breekpunt is rond de 30 km kan ik vanaf nu bevestigen. Na het eten een weer een stuk te hebben gelopen zat ik er na 33/34 km helemaal doorheen. Ik liep toen in het Kralingse bos en daar staan niet heel erg veel mensen. Op dat punt ben ik voor de 1e keer een stuk gaan wandelen. Als je dan weer opstart dan zie je je benen maar voel je ze niet. je moet er weer even doorheen. Rond de 38 km heb ik nog een stuk gewandeld, maar daar wordt je door de mensen zo opgezweept dat je wel moet gaan rennen.
Finish
Het laatste stuk was erg zwaar om te lopen, maar je wordt echt door de mensen langs de lijn naar de finish geschreeuwd. Het laatste stuk op de Coolsingel was ook prachtig om te lopen. Ik wilde wel harder, alles wilde dat maar het lichaam kon niet harder. Als je dan over de finish gaat en je hebt het gehaald dat is echt een heel goed gevoel. Mijn doelstelling was 4 uur, wat ik door de voorbereiding had bijgesteld naar uitlopen, maar het was uiteindelijk 4.38 en daar ben ik, gezien de omstandigheden gewoon tevreden mee.
Publiek
Het lopen van een marathon is een prestatie vind ik, maar wat zeker niet vergeten mag worden is dat het publiek wat langs de lijn staat een enorme stimulans is op het moment dat je er even doorheen zit dus een groot compliment voor het publiek. Ik heb deze marathon nu gelopen en ben blij dat ik het gedaan heb, maar de kans dat ik er nog een gaat lopen acht ik niet groot. Ik hou het wel bij de 10, 15 km en halve marathon dat zijn mooie afstanden.
De zaterdag voor de marathon
De zaterdag voor de marathonIn de nacht van vrijdag op zaterdag voor de marathon bleef het maar gaan in mijn hoofd. Gaat je knie dit wel houden, twijfel en onzekerheid slaan toe. Zaterdagochtend naar de sportwinkel en me laat informeren over een knieband hiervoor. Na een uiteenzetting van mijn blessure en het aanhoren van de mogelijkheden een knieband aangemeten en gekocht. Man wat gaf me dat een rust, er viel een last van me af. en het vertrouwen was weer helemaal terug. We gaan ervoor. Voor het slapen gaan alles klaar gelegd van eten en drinken, belt klaargemaakt, kleding, startnummer op mijn t-shirt voor en achter. Aan de goede voorbereiding kon het niet liggen.
De voorbereiding thuis
Om 06.30 gaat de wekker en hup eruit. Gezien de voorspellingen van best warm weer, zonnig maar ook harde wind, gekozen voor ¾ tight en shirt met korte mouwen. Het shirt van de Marathon van vorig jaar. Toen liep ik de HM business estafette. Ik ontbijt met yoghurt met Cruesli en intussen zijn manlief en de 3 kids er ook al uit. Na mijn ontbijt en een groot glas drinken zit ik echt mudvol. Ik pak een AA flesje, een muesli boterham met kaas en een banaan in wat ik nog kan eten en drinken voor de start, dat gaat tenslotte nog even duren. Dan wordt de rugzak voor de rest van het gezin ingepakt met drinken, broodjes, eierkoeken en een snoepje.
De reis naar Rotterdam
Om 8 uur vertrekken we met de auto naar station Zwijndrecht alwaar onze vrienden al staan te wachten. Kaartjes voor de trein al per internet gekocht dus we kunnen zo doorlopen. Heerlijk! Het is een drukte van belang op het perron en bij iedereen die daar in sportkleding sta bedenk ik me wat ga jij lopen vandaag, ook die hele marathon! De trein komt en we kunnen allemaal even lekker zitten. Het valt nog altijd mee met de zenuwen, ach we zijn wat drukker dan normaal, wat gezonde stress maar dat is het dan ook. Na een prettige treinreis belanden we op het centraal station. We lopen het eerste gedeelte samen en nemen dan afscheid van elkaar.
Tot het startschot klinkt
Wij, mijn loopmaatje Edwin en ik, begeven ons naar de tasinname waar we na het uitdoen van onze trainingsbroek en jas onze spullen afgeven. Nog even plassen en we begeven ons naar het startvak, wave 3. Wat een zaligheid dat we daar lekker in het zonnetje staan. We eten onze banaan op en kletsen wat met de lopers voor en achter ons. En dan Lee Towers begint te zingen, man man wat een kippenvel. Ik wil meezingen maar het gaat niet, ik word er zo emotioneel van dat ik besluit dat het beter is mijn mond dicht te houden want anders rollen de tranen al over over mijn wangen alvorens we beginnen. Even wachten, het startschot klinkt en we gaan op weg.
De eerste 10 km
Het is zo vreselijk druk bij de start dat we maar mondjesmaat in beweging komen. Dan na een paar meter daar staan ze, onze gezinnen. Geweldig dit, die aanmoediging, het juichen en roepen. We gaan en heel langzaam komt er steeds meer beweging in en uiteindelijk komen we op tempo en het loopt lekker. De drankpost van 5 km komt al in zicht. Ondanks geen dorst pakken we toch een bekertje aan, paar slokken en hup weer in de benen. En zo lopen we heerlijk door. Hier en daar worden onze namen geroepen niet door bekenden maar gewoon mensen aan de kant. Drankpost 10 km komt dichterbij, tijd voor knijpfruit, drinken en plassen voor mijn loopmaatje.
De volgende 10 km
We lopen weer heerlijk verder op temp. Zo komen we bij drankpost 15 km aan voor weer wat te drinken. Af en toe moeten we uitkijken dat we niet te snel gaan. We maken een geintje dat we bij drankpost 20 km toch echt ff lekker gaan lunchen. Hier ergens verwachten we dat ze staan. We turen naar de zijkant en dan roepen de kids. Even verderop staat ook de rest weer en wat voel ik me nog toppie. Het gaat echt heerlijk en met een big smile op ons gezicht geven we een high five aan de kids en we lopen weer door. Hier krijg je echt zoveel power van. De volgende drankpost maar weer een knijpfuit en wat te drinken en we vervolgen onze weg.
Naar 30 km toe
Zo hebben we er al weer een HM opzitten. Het gaat zo heerlijk, we genieten en we kletsen wat. We zien onderweg nog een man lopen met een rollator en zeggen tegen elkaar als hij het kan moeten wij het zeker kunnen. Na de 25 km merk ik dan mijn linkerknie licht begint te irriteren. Niet echt heel erg maar voel het wel steeds een beetje. En dan paniek in mijn kop, neee het zal toch niet, ik twijfel ineens overal over. Net op dat moment vraag mijn maatje geen last nog van je knie en dan moet ik toch helaas bekennen van wel. Ik baal vreselijk, ben boos, waarom, waarom nu! Door iets rustiger te gaan lopen bereiken we het 30 km punt. Yessss!!
De volgende paar kilometers
We krijgen een AA gel aangeboden bij het waterpunt voor het Kralingsche bos. Pak het aan, zonder na te denken, maak het open en doe het in mijn mond. Getver wat is dat vies maar goed wegspoelen met water en gaan. Bleh wat zit dat spul me in de weg, hopelijk zakt het snel weg. Even verder pats het gaat het mis. Mijn knie doet nu heel erg veel pijn, snijdend. Ik zeg ik heb zoveel pijn ik moet echt even wandelen maar ga jij maar door. Je hoeft niet op mij te wachten. Ik voel me schuldig en mijn tranen zitten hoog. Nee zegt hij wij gaan dit samen doen tot de finish. Ik breek, rolt een traan over mijn wang, krijg een schouderklop en herpak me weer
Naar 39 km toe
Na een stuk gewandeld te hebben en ik geen last heb met wandelen proberen we de draad weer op te pakken. Jemig wat zijn die benen stijf en man man die is echt een kwelling. Tranen in mijn ogen maar opgeven…no way, doorzetten en doorgaan. We zitten inmiddels op kilometer 35. Het is nog maar 7 km, nee ik besef me nu heel goed dit wordt de hel van nog 7 km. Ik kijk even omhoog en bedenk me pa ma geef me effe vleugels, maar helaas. Het is zwaar, heel erg zwaar maar opgeven is geen optie. ik kan eigenlijk niet meer maar moet, we wisselen stukjes hardlopen af met wandelen. Maar dan gaat het echt niet meer bijna bij kilometer 39 moet ik stoppen.
Tot de bocht van de Coolsingel
Wandelen is nu nog de enige optie om straks die laatste 500 meter naar de finish toe te rennen. Langs de kant van de weg roept men Edwin en Wilma jullie kunnen het, je bent er bijna, kom op. Ik denk ik mijn kop ja ik wil wel maar mijn knie wil niet meer. Dat is zo erg dat je lijf je in de steek laat terwijl je zo hard getraind hebt. Echt zo vreselijk balen want zo had ik het me helemaal niet voorgesteld. De tranen zitten hoog evenals de emoties. Mentaliteit, karakter en doorzettingsvermogen komen nu wel heel erg om de hoek kijken. Als de mensenmassa toe neemt, de mensen roepen en de finish naderbij komt des te emotioneler ik word.
Die laatste 500 meter
Knokken moet ik en dat heb ik gedaan. Eindelijk dan toch daar is de bocht in zicht. Net voor de bocht gaan we weer in langzaam tempo. Voor mij meer hinkend dan hardlopen maar ik bijt door. Bij het zien van de finish loop ik met een brok in mijn keel. Daar staan ze dan allemaal. Onze kids zijn over het hek geklommen. Ze komen naar ons toe en de jongst van 10 met Down zegt kom op mam je kan toch wel sneller! De andere twee van 13 & 16 zeggen trots op me te zijn en dat ik het zo goed heb gedaan. Een witte roos die je krijgt van je dochter. Man man met de tranen over mijn wangen over de finish van blijdschap, ontlading, pijn, trots. We did it!!!
De medaille & daarna
Maanden van voorbereiding, trainingen, tegenslagen, blessureleed maar een gezin wat altijd achter me. Ik heb het gehaald de finish, jemig wat was ik dankbaar dat ik er was. Blij dat ik doorgezet heb, mijn eerste marathon is een feit in 5 uur en 2 minuten, niet de tijd die ik voor ogen had. Heel graag wilde ik die marathon lopen op mijn 50ste en dat is me gelukt samen met mijn maatje. Met elkaar wandelen we rustig door en er staat een man met een bak bananen. Pfff kan effe geen banaan meer zien. We krijgen die verdiende medaille omgehangen, heerlijk. Felicitaties van onze gezinnen en met grote voldoening gaan we naar huis. Wat een dag!!!
The day after
De wekker gaat om 06.20 uur, we moeten eruit, er moet gewerkt worden. De spieren rondom de knietjes voelen wat stijf maar de trap kunnen we gewoon af. Dat valt weer mee. Niet te lang zitten en af en toe de benen strekken is belangrijk. Al met al valt het me niet tegen. Na het avondeten een heerlijke 4,5 km gewandeld om toch in beweging te blijven. Ik zei toen ik eraan begon al is het maar voor 1 keer, maar nu denk ik wel volgend jaar weer maar dan graag zonder die zere knie. Ik vond het in ieder geval een geweldig mooie ervaring, het blijft een heel eind maar ik heb er ondanks de pijn van begin tot eind van genoten, 42 km en 195 meters. Trots!
Vorig jaar
Ik ben nu zo’n kleine 2 jaar bezig met serieus hardlopen. Daarvoor liep ik wel eens afstanden in de sportschool op een loopband tot max 5 km. Daarna ging het snel, binnen een paar maanden zat ik op 15 km hardlopen en schreef me voor een halve marathon in. Daarna nog enkele gedaan, en ingeschreven voor de marathon van Rotterdam. Dit heb ik al in eerdere blogs geschreven.
Blessure
Daarna een jaar van verschillende blessures gehad, maar wel enorm veel geleerd. Vanwege haklanding last van m’n knieën gehad (reden om de marathon te cancelen), daarna voorvoetlanding geprobeerd, ging best goed maar m’n Achillespezen kregen een flinke optater. Nu de gulden middenweg met de middenvoetlanding en bevalt uitstekend, hoewel ik iets langzamer loop dan voorheen.
Nogmaals
Nu het lopen weer lekkerder ging, besloot ik me opnieuw in te schrijven, weer voor de marathon van Rotterdam. Deze leek me leuk vanwege de route (niet twee maal dezelfde ronde).
Hardloopschema
Omdat ik niet te veel tijd wilde/kon besteden, besloot ik voor een schema met 2x per week een training, een lange duurloop en een kortere snellere run. Omdat ik tot 31 januari dit jaar bijna gratis zou kunnen cancelen, was mijn idee: minimaal 2 lange duurlopen van ongeveer 25 km doen voor 31 januari en daarna het normale schema volgen. Ik kreeg geen blessures tot 31 januari, dus ik ging ervoor: nu kon ik niet meer terug en dat deed wel wat met me (in positieve zin).
Doorpakken
Na 31 januari nam ik een beetje gas terug maar al snel volgden de langere trainingen en meer opeenvolgend. Dat ging in het begin goed, maar later minder. Heb zelfs een paar keer gebeld om me op te komen halen omdat ik echt niet meer kon. En dat was zelfs tijdens de generale ‘repetitie’ 3 weken voor de marathon. In plaats van de geplande 32 of 35 km moest ik stoppen bij 23. M’n kuiten waren zo pijnlijk dat ik niet eens meer rennend af kon zetten en alleen kon wandelen.
Superlang taperen
Daarna ging mijn taperperiode in waarbij ik volgens mijn schema (van Asics) nog steeds 13-18 km zou lopen en heb het merendeel ofwel overgeslagen of ingekort (tot 9 km). In de laatste 2 weken heb ik nog maar 15 km of zo gelopen.
Strategie-aanpassing
Tot een paar weken voor de marathon had ik in mijn hoofd ongeveer 10,5 tot 11 km/u te lopen tot ongeveer 30 km (of beter gezegd, tot de man met de hamer kwam), en dan te wandelen c.q. joggen tot het einde. Dan zou ik een tijd hebben van 3:45 (als alles perfect zou gaan) of 5:30 (als ik 12 km zou moeten wandelen). Maar door het lange taperen had ik besloten niet met een telefoon te lopen en puur op m’n gevoel te lopen en vooral: rustig beginnen. Dit zou de beste beslissing zijn die ik genomen had.
Marathonvoorbereiding
De dag voor de marathon alles in orde gemaakt, kleding, schoenen, OV chip kaart (voor het eerst in m’n leven gekocht). Ik had er superveel zin in want ik voelde me goed ondanks de slechte training.
Op naar Rotterdam
Ik was aan de vroege kant maar daardoor wel veel mensen gezien die allemaal gingen lopen (kwart of hele marathon). Mijn vriendin was er bij dus dat was erg prettig, zij kon de spullen die ik niet nodig had bij zich dragen.
Weer
Het was een beetje fris met de start, wat wind, en bewolkt. Later zou de zon bijna continue schijnen en zelfs af en toe wat warm zijn, maar wel een flinke wind (soms tegenwind). Zoals iemand het beschreef: het weer was ‘net goed’.
Smartphone
Ik heb al mijn trainingen gedaan met Runkeeper, en later met Runtastic. Omdat een telefoon toch wel wat weegt en ik zo min mogelijk mee wilde nemen, besloot ik om zonder telefoon te gaan, ook om me niet op te laten jagen.
Gels
Ik heb bij de hrdlpn-winkel een tijd geleden gels bestelt en heb er 3 meegenomen. Deze werkten uitstekend. Het waren Born bananen-smaak gels waarbij je water moest drinken, dus besloot deze te gebruiken bij 20, 30 en 35 km.
Start
Lee Towers zong in een hijskraan You’ll Never Walk Alone, erg leuk en daarna eerste kanonsschot. Ik scheurde m’n vuilniszak alvast open, maar iets te vroeg want de tweede startwave moest nog 10 minuten wachten. Daarna het tweede kanonsschot en we gingen in een rustig tempo. Voor de Erasmusbrug kreeg ik iets in m’n lens waardoor ik een paar honderd meter knipperend heb gelopen maar gelukkig hoefde ik niet te stoppen.
Eerste 15 km
Geen enkel probleem, wel merkte ik dat ik onder m’n normale tempo zat (normaal 10,5 tot 11 km/u, nu net boven de 10 km/u). Toch besloot ik niet harder te lopen, uitlopen is belangrijker voor me, zeker de eerste keer.
15 tot 25 km
M’n vriendin gezien, even 30 seconden gepraat (tsja ik weet het, erg, maar ik wilde echt genieten en tijd vond ik minder belangrijk). Daarna bij 20 km mijn eerste gel genomen. Het lukt mij niet om te drinken of gel te nemen tijdens het lopen, dus ik stop, voor water kost dit maar 10 sec of zo, voor gel iets langer (minuut). Later probeer ik dit wel te verbeteren om 5-10 min te besparen. Ik probeerde niet m’n snelheid op te voeren, maar ik merkte dat ik (zelfs zonder telefoon) erg constant liep (even afgezien van korte pauzes om te drinken en een gel te nemen).
Erasmusbrug
Rond de 27 kilometer ga je voor de tweede keer over de Erasmusbrug; de eerste keer is vlak na de start, nu gaat het wat lastiger, ook door de tegenwind en bergop; sommige wandelen maar ik ga (zij het nog rustiger) omhoog, daarna pak ik m’n ‘cruise’ snelheid weer op. 27 tot 30 km Bij 27 kilometer komt er een moeilijk punt. Dan zie je namelijk de lopers die al bijna binnen gaan komen over de andere rijbaan je tegemoet lopen (in een uiteraard stuk sneller tempo). Als je heel snel bent zou je zelfs de bijna-winnaar kunnen zien maar ik was op dat punt na pakweg 2 uur 45 of zo. Na 4 kilometer veel mensen tegemoet te lopen, splitsten de wegen en begint het ‘beruchte’ Kralingerbos.
Kralingerbos
Gelukkig door het goede weer stonden overal mensen, en dat helpt erg want typisch is dit een stuk waar veel mensen de man met de hamer tegen komen. Ik vroeg me elke kilometer af: wanneer komt die nu, want bij trainingen bezocht hij me altijd. Maar hij bleef weg. Ben nog wel voor een grote sanitaire stop wat minuten kwijtgeraakt en heb rustig nog bij 30 en 35 km een gel naar binnengewerkt.
35 tot 40 km
Ook hier geen man met de hamer. Bij 36 kilometer wel heel even gewandeld, maar na 10 meter riep er al iemand: He Michel, blijven dribbelen. Dus ik ging weer en ben niet opgehouden tot het eind. Nu loop je zelf over de weg de mensen tegemoet die nog rond het Kralingerbos moeten. Die mensen hadden het zwaar maar toch zijn er nog velen van binnengekomen.
Laatste 2 kilometer
Ik had het gevoel dat ik nog wat energie over had, dus ik versnelde iets (hoewel mijn spieren die versnelling met een flinke korrel zout namen). De laatste 500 meter (aangegeven door een streep over de weg met 500m notering), dacht ik: nu ga ik en dat ging even goed, maar het was toch te druk om echt snelheid te maken.
Uitslag
Mijn netto tijd was 4:18:59, en was daar erg tevreden mee. Bij het inschrijven had ik 4 uur ingevuld, omdat dat werd aangegeven door zgn. race-predictors, maar die houden geen rekening met mannen met hamers. Ik was niet doodop, en het allermooiste: ik heb van het begin tot het einde genoten en een supergave dag gehad. En m’n zus en haar vriend en mijn eigen vriendin stonden me op te wachten iets voorbij de finish; dat was echt super.
Geen smartphone
Het nadeel van geen telefoon bij hebben is dat ik normaal elke halve kilometer een update krijg en nu alleen de kilometerbordjes zie (dan is een kilometer best lang). Ik heb echter niet echt de moeite genomen om mijn kilometertijd elke keer te controleren/uit te rekenen. Ik heb puur op m’n gevoel gelopen en is me goed bevallen, hoewel het misschien minder was voor mijn tijd, ik heb van begin tot eind van de marathon genoten.
SMS / Emails, medaille ophangen
Dan ben je thuis en stromen de berichten, SMSjes en emails binnen. Dan besef je echt dat iedereen met je meeleeft. Daarna mijn medaille aangeschoven bij de overige medailles. Deze is overigens een stuk groter dan van de halve marathons (is dat normaal of toeval?).
Volgende
Dit jaar heb ik besloten geen marathons meer te doen, het kost veel vrije tijd (ook al trainde ik maar twee keer per week), maar het kost je toch een halve dag in het weekend. Maar ik weet bijna zeker dat ik vaker een marathon ga lopen en ga de komende tijd weer een aantal halve marathons lopen.
Schoenen
Ook ga ik nieuwe schoenen kopen. De huidige schoenen hebben de levensduur al ruimschoots overschreden en heb ze ooit gekocht voor in de sportschool, dus volgens mij zijn het niet eens hardloopschoenen. Maar ik durfde niet te wisselen in de laatste maanden van de marathon.
Op 12 april liep ik de marathon van Rotterdam. Ik had me er goed op voorbereid.
Rotterdam marathon
Zondag 12 april was het dan zover! Maanden had ik er al naar uitgekeken, vele trainingskilometers gemaakt en nu is het helaas alweer voorbij! Toch kijk ik weer terug op een mooie marathon! En ook ben ik zeer tevreden met mijn gelopen tijd. Tuurlijk denk ik achteraf “het had misschien nog iets sneller gekund” Maar dat is altijd weer achteraf.
Vlaardingen
Omdat ik helemaal in het Oosten van het land woon, en Rotterdam dus een aardig eindje rijden is, kon ik gelukkig bij een goede vriendin logeren in Vlaardingen. Zaterdag zijn we met de metro naar Rotterdam gegaan om mijn startnummer op te halen en om te winkelen. Er liepen al heel was atleten in de stad. Ook zagen we kinderen die mee hadden gedaan aan de kidsrun. Er hing al een hele marathon sfeer in de stad! Ik kreeg er des te meer zin in om de marathon te gaan lopen.
Hoofdpijn
Alleen kreeg ik die middag ontzettende hoofdpijn! Misschien toch wel spanning voor de marathon! Of het was dat ik misschien te weinig gedronken had. We gingen maar even op een terrasje wat drinken. Maar in plaats van dat de hoofdpijn minder werd, werd het erger. We zijn weer terug naar Vlaardingen gegaan waar we nog ergens lekker gingen eten. Maar de hoofdpijn werd niet minder! Toen maar naar het huis van mijn vriendin. Een paracetamolletje genomen en om 22:00 uur lag ik op bed. Ik hoopte maar dat het de volgende dag wel over was. Anders zag ik het somber in!
Een goede nachtrust!
Gelukkig viel ik al snel in slaap. En kon ondanks de wedstrijdspanning toch heerlijk slapen! Om 7:20 werd ik wakker, zonder hoofdpijn! Ik voelde mee super fit! En had een goed gevoel over de marathon. Na een goed ontbijt ben ik naar het station gegaan om de trein naar Rotterdam te pakken. Want de auto kun je toch niet op zo’n dag kwijt! En het centraal station lag op loopafstand van de start. Onderweg zag ik meerdere hardlopers die de marathon gingen lopen. De trein zat aardig vol!
Klaar maken voor de marathon.
Toen ik in Rotterdam aankwam, ging ik eerst nog ergens koffie drinken in een winkel van Douwe Egberts. Daar waren meerdere hardlopers die zich daar klaar maakten voor de marathon. Want de organisatie had geen kleed en douche ruimtes geregeld. Dus moest je maar ergens een plek zoeken om je om te kleden. Daarna ging ik eerst naar de tassen inname om vervolgens naar mijn startvak te gaan. Het was al behoorlijk druk. Ik mocht van start gaan in de eerste startwave, vak C. Voordat ik in het vak kwam moest ik eerst nog door een enorme mensen massa! Wat was het druk zeg!
Eindelijk van start!
Voordat het startschot gelost werd, zong Rene Froger eerst nog “You never walk alone! En om 10:00 uur gingen we dan van start. Ik probeerde niet boven de 11,5 km/uur te gaan lopen. Ik wist dat dat te snel zou zijn. Dus in het begin hield ik mijn horloge in de gaten wat ik per km liep. Natuurlijk zat ik de eerste kilometer al op 11,9 km/uur! En de tweede al boven de 12! Je wordt meegesleurd door de menigte! Terwijl ik het gevoel had dat ik rustig liep! Dus de eerste 5 kilometer ging in 25:30 ruim boven de 11,5!
Relax lopen
Toch liep ik erg ontspannen. En probeerde dat ook zo lang mogelijk vol te houden. De kilometers vlogen voor mijn gevoel voorbij! Op 10 kilometer zat ik op 51:52 nog steeds boven de 11,6 km/uur! Nog wat langzamer gaan lopen dus! De 15 kilometer passeerde ik in 1:17:43 Nu liep ik eindelijk het tempo wat ik wilde lopen! Tussen de 11 en de 11,5 km/uur! Vlak voor het halve marathon punt moest ik opeens nodig naar de wc! Bij de drankpost zag ik een Dixie staan. Maar die was bezet! Die persoon die erin zat, had ook erg veel tijd nodig. Daar kon ik niet op wachten! Na zeker 1 minuut gewacht te hebben ben ik er maar naast gaan zitten!
Tijd verloren!
Doordat ik had gewacht bij die Dixie, was ik toch wel wat tijd verloren! Beetje jammer! Maar ik ging gewoon weer rustig verder! De halve marathon liep ik nog in 1:51:38 anders had ik onder de 1:50 gezeten! Bij iedere drankpost die ik tegen kwam nam ik water en sportdrank. Ondanks dat er wind onderweg was, was het toch nog redelijk warm tijdens het lopen. Ik stopte en nam overal even de tijd om goed te drinken. Als ik lopend moet drinken verslik ik me 9 van de 10 keer!
Enthousiast publiek!
Onderweg was er genoeg te zien en te horen. Er waren diverse dj’s die opzwepende muziek afspeelden, trommelaars en heel veel publiek! Ik werd door vele mensen bij naam aangemoedigd! Dat is het mooie van een startnummer met naam! Op het 25 km punt liep ik nog steeds lekker, geen pijntje te voelen! Dat punt passeerden ik in 2:12:49 Wel mijn tempo begon te zakken. Maar ondanks dat liep ik nog steeds lekker!
30 kilometer
Op 30 kilometer begint de marathon, zegt men! Daarom nam ik bij de drankpost mijn gelletje in en dronk ik wat. Ik nam er even rustig de tijd voor. Ik zag dat er heel wat lopers mij inhaalden, die ik onderweg ook had ingehaald! Nadat ik mijn gelletje had ingenomen ging ik weer rustig verder. Ik liep nog steeds goed! Aan de andere kant van de weg zag ik al heel wat lopers die nog maar 2 kilometer hoefden! Ik moest er toen zelf nog 12! Ik naderde het 35 km punt, die afstand had ik 3 weken geleden nog gelopen! Nu liep ik dat in 3:09:10! Dus ik liep nog steeds onder het schema van de 4 uur!
De laatste kilometers!
Mijn doel was om in ieder geval onder de 3:58 te komen. Daarmee zou ik mijn tijd van 10 jaar geleden verbeteren. Toen ik voor het eerst de Rotterdam marathon liep! Vele mensen zag ik na de 35 km wandelen, rekken en strekken! En ik haalden weer de mensen in die mij onderweg voorbij waren gegaan! Voor dat ik er erg in had zat ik al weer op 40 kilometer! Die passeerde ik in 3:38! En weer aan de andere kant van de weg zag ik grote groepen hardlopers die hun laatste 12 kilometer nog moesten lopen! Sommige waren al aan het wandelen. En ze moesten nog zo’n eind!
Finish!
Nog maar 2 kilometer! Ik bleef rennen, het ging nog steeds goed! Gelukkig had ik weinig last van pijntjes! En probeerde nog te versnellen! Wat een mensen weer bij de finish. “Ik dacht al over een aantal weken ga ik hier weer finishen, maar dan tijdens de ROPA run! Nu is deze loop al weer voorbij! Ik finishte in een tijd van 3:50:51 Nog dik onder de 4 uur! Stiekem had ik gehoopt op 3:45 Helaas was dat niet haalbaar! Ik zag vele mensen vermoeid en uitgeput over de finish komen. Er werden mensen met brancards of rolstoelen opgevangen door de EHBO. Maar ik voelde me gelukkig redelijk fit! En trots, ik had het gehaald en hoe!
Volgende doel
Ik kan weer terug kijken op een mooie marathon. Volgende week loop ik de halve marathon van Enschede en 2 en 3 mei hebben we met ons ROPA run team de allerlaatste proef estafette. Dan Lopen we vanuit Zele naar Ossendrecht. Op het parcours waar de ROPA run overheen gaat. En dan 23 mei ga ik met mijn team van start in Parijs. Weer een mooi vooruitzicht!
Dit zijn 7 vragen aan Dennis over zijn motivatie en zijn bijzondere en mooie prestatie; hij liep ‘per ongeluk’ de marathon.
1. Waar kennen mensen jou van?
De meeste mensen kennen mij van het ‘Per ongeluk’ lopen van de Marathon in Rotterdam in 2014 nadat ik verkeerd gestart was. Dit kwam door een aantal redenen, dit zou mijn eerste hardloop wedstrijd zijn en ik had dus geen rekening gehouden met drukte, controles, spelden van me start nummer. Nadat ik aangekomen was bij de start begon de verwarring echt in te zinken nadat ik overal mensen zag staan maar niet duidelijk aangegeven waar ik zelf nu moest staan. Gevolgd door de oproep dat over 1 minuut de recreatie loop zou starten besloot ik maar bij een rij aan te sluiten en dit waren dus de mensen die achterin stonden voor de start van de marathon.
2. Voor diegenen die het nieuws gemist hebben: op welke km wist je dat je voor de finish van de ruim 42 km zou gaan?
Heel veel gedachtes gingen door mijn hoofd toen ik wist dat ik de verkeerde route aan het lopen was ”oh wat stom ben ik ook” ”dit kan alleen mij overkomen” ”en nu?” ik liep naar een steward zodra ik over de Erasmus brug was (dit was misschien een mijl in de loop en ik zei dat ik volgens mij in de verkeerde race zat die stuurde mij naar de andere kant van de Erasmus brug met de gedachte dat ik vroeg of ik aan de andere kant mocht lopen.
Selfie
Op dit moment sprak ik een medeloper aan en vroeg of hij de hele marathon aan het lopen was en hij glimlachte en zei ”Jij niet dan?” ik attendeerde hem erop dat ik voor de 10km gekomen was en verkeerd was gestart en hij lachte nogmaals en gaf mij een gel geval en wenste mij veel succes. Op dit moment besefte ik dat in in ieder geval een lange race tegemoet zou gaan ik maakte een selfie op mijn telefoon/gps en deed deze uploaden met ”Dennis sluit zich aan bij de verkeerde rij en loopt dus nu de hele, weet niet eens of dit mag”
Man met de hamer
Op dit moment ging ik er helemaal voor, ik besloot het aan te kijken eerste de 10, dan de 20, dit ging prima maar toen we het Kralingse bos inliepen rond het 30km punt kreeg ik het zwaar toen liep ik nog 4km door en toen kwam de man met de hamer echt. Ik kreeg ontzettende pijn en kramp en het leek erop dat het nog een lange 8km zou worden ik probeerde gewoon kilometer voor kilometer af te tellen nog 7.. nog 6.. om uiteindelijk de finish te behalen.
Pure euforie
De laatste 800 meter waren pure euforie, ik wist dat ik er was, ik glimlachte, ik voelde geen pijn meer het was alsof ik de wereld aan kon en in me gedachten kon ik nog wel een rondje. Helaas eenmaal over de finish bleken me benen het daar niet mee eens te zijn.
3. Wat vind jij van de sceptici?
De sceptici, Ja ik begrijp het wel.. Het is moeilijk te geloven en ik ga daarom er ook niet op elke beschuldiging in. Ik kan zeggen dat ik veel sport, ik kan zeggen wat voor type individu ik ben, ik kan zeggen hoeveel pijn ik het had. Maar dat maakt voor de sceptici niets uit. Het gaat er voor mij vooral om dat ik zelf met trots kan zeggen wat ik heb meegemaakt kilometer voor kilometer.
4. Is je doel voor de New York marathon nu gewijzigd, heb je bijvoorbeeld een (ander) tijdsdoel?
New York wil ik lopen binnen de 4 uur (Rotterdam deed ik in 4:43:51) Mijn laatste duurloop training was 21KM in 1:50:37 dus ik hoop dat ik naar de New York marathon kan toe werken en de 4 uur kan halen.
5. Wat ga je nog meer doen/ bekijken in NY (tip: fietsen in Central Park, ook goed om niet te veel te lopen)
Ik ben een echte reiziger, ik heb bijna heel Europa al gezien en ben dus dolblij dat ik nu naar Amerika mag. Ik zal van New York 42.196m lang kunnen genieten voor CliniClowns en wil dus in de dagen ervoor niet al te veel inspanning leveren wel ga ik even flink de toerist uithangen maar vooral rond reizen met de taxi en niet al te veel lopen
Tips
Een vriendin van mij zat in de HRDLPN groep, de tips en ervaringen komen erg van pas tijdens het hardlopen en natuurlijk de voorbereiding voor New York. Ik denk dat als je met iets erg bezig bent, dan is het belangrijk dat je je laat informeren. De directe antwoorden en tips die echt werken waren voor mij erg belangrijk.
7. Welk hardloopfeitje over jou zou je nog willen vertellen?
Een feitje voor mij is dat ik met hardlopen ben begonnen ooit om af te vallen gecombineerd met Fitness ben ik 36 kilo afgevallen.
Lode loopt de marathon van Rotterdam
Laatste 6km’s voorde Rotterdam Marathon. Klaar. Kom maar op met die 42km en een beetje. Rustig gelopen in bos, zachte ondergrond, waar ik na ‘blessure zoveel’ steeds mijn ‘comeback zoveel’ maakte. Minutenloopje, steeds verder.
Blessures
Ben de tel kwijt geraakt hoe vaak ik opnieuw ben begonnen. Twaalf jaar geleden liep ik de halve in 1:42 en ging toen voor Rotterdam. Shinsplints, achillespees, steeds weer terug naar af. Tien jaar geleden liep ik de Damloop in 1:20 en 9 jaar geleden ging ik voor Rotterdam. Wederom de achillespees, plus dat ook andere zaken niet op orde waren (zoals bijvoorbeeld beschikbare tijd). Jaren geen wedstrijden gelopen en mondjesmaat getraind. Paar keer ingeschreven voor de Damloop, steeds weer geblesseerd afgehaakt.
Hinderlijke onderbreking
Vorig jaar weer opnieuw begonnen. Wedstrijden gelopen, wel blessures gehad maar die slechts als hinderlijke onderbreking beschouwd i.p.v. showstoppers en vanaf november (na de Halve van Amsterdam) echt alles opzij gezet voor Rotterdam. Nu nog 3 nachten slapen, op tijd wakker worden en hopen dat de NS doet wat zij moeten doen: mij op tijd afleveren in Rotterdam, zodat ik het eerste deel van mijn doel in ieder geval haal: starten in de marathon. Daarna ga ik werken aan deel twee van de doelstelling: finishen op dezelfde dag.
Blessure in marathon
Toen ik op 15 april moest opgeven tijdens de Rotterdam Marathon, was mijn eerste gedachte: niet nog een poging wagen. Ik had me goed voorbereid, 4 maanden flink getraind voor mijn debuut, inclusief een ronde van 36km. Blijkbaar was dat geen garantie voor een blessurevrije marathon.
Marathon Eindhoven
Een dag later dacht ik er al heel anders over en was ik al bezig met rekenen. “Twee weken rust, twee weken opbouwen, twee weken vol er voor gaan en dan twee weken taperen, voor de zomer een nieuwe poging”. Al gauw bleek dit een te enthousiaste gedachte, het herstel duurde veel langer dan gepland. Nu is het plan om na de zomer een nieuwe poging te wagen om wel te finishen tijdens een marathon, Eindhoven, medio oktober.
Nadenken over hardlopen
Ik heb het schema voor Rotterdam weer opgepakt en bouw rustig op. Ik pak een aantal zaken nu wel anders aan. Zo pas ik mijn loophouding aan (meer het lichaam voorover houden, landen op de voorvoet, hak optillen voor grotere kniebuiging), wat overigens niet eenvoudig is. Lopen is voor mij iets wat op gevoel gaat en waarbij ik zo min mogelijk wil nadenken over het ‘hoe’ van het lopen.
Hartslagmmeter
Verder gebruik ik sinds vandaag een (Polar) hartslagmeter, gekoppeld aan mijn Nike+ GPS horloge. Ik liep al wel in ‘zones’, maar die waren gebaseerd op tijd. Nu houd ik rekening met ‘percentages maximale hartslag’ en loop ik voorlopig best langzaam, totdat het effect merkbaar wordt van sneller lopen bij een lagere hartslag. Vandaag heb ik ook voor het eerst met een drinkzak op mijn rug gelopen, de Hydrapak E-Lite. Meer daarover zie je hier bij het drinken bij het hardlopen.
Hartslagband
Ik had mijn hartslagband om zodat ik precies kon zien hoe hoog mijn hartslag was tijdens het hardlopen van Rotterdam. Daarna wil ik dan vooral de hartslag niet te snel op laten lopen zodat ik ook na 35 kilometer nog een beetje over heb. Zo’n marathon op hartslag lopen is toch wel mijn nummer 1 tip voor de dag zelf.
Rotterdam marathon opnieuw lopen
Tijdens de Rotterdam Marathon betrapte ik mezelf erop dat ik al aan een tweede marathon dacht (want eerlijk gezegd, de eerste 15km gingen heel soepel). Iets met ‘huid’, ‘beer’ en ‘verkoop’. Nu denk ik stiekem toch al het volgende scenario: eerst revanche nemen door de hele afstand te lopen (in Eindhoven), dan in later de marathon in Rotterdam alsnog uitlopen. Klinkt goed, al zeg ik het zelf.
Wat is de marathon van Rotterdam?
Volgens de organisatie: “De ABN AMRO Marathon Rotterdam is al 13 jaar achter elkaar het grootste ééndaagse sportevenement van Nederland. De absolute wereldtop staat aan de start op de bruisende Coolsingel naast vele duizenden andere lopers die ieder op hun eigen manier een unieke overwinning behalen. Het marathonweekend is een prachtige mix van (top)sport en volksfeest. Geen andere marathon in Nederland kan de sfeer in Rotterdam evenaren; 925.000 toeschouwers langs het parcours maken het feest compleet.”
In mijn woorden: De marathon van Rotterdam is de snelste marathon in Nederland waar iedere (ook niet hardlopende) Nederlander van gehoord heeft.
Ik wilde proberen onder de 4 uur te gaan komen bij mijn marathon van Rotterdam. De marathon van Rotterdam vind ik zo leuk omdat hij in Nederland was. Zo konden dus mijn vrouw en kids komen kijken! Ik ging voor een tijd onder de 4.00 uur. En ik had me voorgenomen om de eerste kilometers weer rustig aan te beginnen. Echter op de Erasmus brug had ik het idee dat het vandaag mijn dag zou worden en ging dus al veel te snel versnellen.
Na 27 km
Dit moest ik bekopen vanaf de 27km. Hier zie je de snellere lopers je tegemoet komen en de borden van de kilometers waarop je dan zit. Alleen de gedachte dat als je daar weer loopt je nog iets van 5km moet was ‘killing’. Het was dan ook op het eind zeer zwaar en ik kwam in 4:02 over de streep.
Voorbereiding op de marathon van Rotterdam
De voorbereiding op de marathon van Rotterdam was verre van optimaal. Ik liep 5km voor elke normale training op di en do en dan de weekenden weer de lange afstanden/ duurlopen. Ik kreeg het echter in mijn rug 2 maanden voor de marathon en kon bijna geen lange afstanden lopen.
Organisatie
OrganisatieIk had de marathon van Rotterdam dan ook eigenlijk al opgegeven om hem nog te gaan lopen. Maar ik dacht de week ervoor: ; Kom, ik probeer het gewoon’. Het parcours is een soort achtje door de Rotterdamse straten dus mocht het niet gaan dan kon ik halverwege stoppen. De organisatie daar in Rotterdam is erg goed. Er stond een tent om je in te kleden en waren douches voor achteraf na de finish. Maar dat was niet nodig! We did it 🙂
Meedoen in Rotterdam…
Meedoen in Rotterdam…Kortom, Rotterdam is een mooie Nederlandse marathon. De marathon begint al geweldig met Lee Towers bij de start en het kanonschot wat afgeschoten wordt. Het is verder erg gezellig onderweg. Het tweede stuk door Kralingsebos vind ik wel wel wat lang en er staan minder mensen. Maar omdat daar juist mijn support stond was dat super!
Jij ook?
Voor iedereen die mee gaat doen of hem (heel stiekem) in gedachten heeft: HEEL veel succes met de marathon van Rotterdam! Of met een andere afstand in Rotterdam. Wij leven met je mee en hopen dat je je persoonlijke doel gaat behalen, of dat nu finishen binnen 2.10 uur 😉 is of gewoon het halen van de finish!
Het is altijd leuk om jezelf voor of na de marathon te belonen met een hardloopcadeau. Dit zijn mooie aanbiedingen die nu nog beschikbaar zijn!
Actuele aanbiedingen (goedkoopste)
Profiteer van korting bij hardloop webwinkels met hun actuele sale aanbiedingen!Vind de beste deal
Wil je direct de mooie Hardloop aanbiedingen aanbiedingen zien en geen deal missen? Bekijk hier snel en simpel alle actuele sales op een rij ► Dat scheelt je tijd en dan wordt het Hardloop aanbiedingen pakketje lekker makkelijk bezorgd!Betrouwbaar kopen
Bij het online kopen is betrouwbaarheid, snelheid en uiteraard de beste prijs belangrijk. Vergelijk de prijzen van onze favoriete shops die snel, gratis leveren en ze echt op voorraad hebben:
Tip: zoek ook speciaal in deze webwinkels op 'sale', 'aanbieding' en 'uitverkoop' in hun zoekvenster, meestal staat er nog wel een aanbieding verstopt die je zo vindt 😉
Misschien ben je ook geïnteresseerd in:
